Wager Ring - Cut scene (ตอนที่ 5)

Cut scene  From Wager Ring

Seokjin + Taehyung  (ตอนที่ 5)

ร่างหนาช้อนช่วงล่างของอีกคนขึ้นก่อนจะแทรกหัวเข่าของตนเข้ามาระหว่างขาทั้งสองข้างของแทฮยองแล้วค่อยๆ ดันมันให้แยกออกจากกัน ส่วนคนเป็นฝ่ายเสียเปรียบแม้จะอยากต่อต้านมากแค่ไหน แต่เขาก็สู้แรงอีกคนไม่ไหว ส่งผลให้สะโพกมนของแทฮยองลอยเด่นขึ้นมา ร่างบางหน้าขึ้นสีเพราะความกระดากอาย ตามปกติแล้วเคยแต่จะเป็นฝ่ายชื่นชมร่างเปลือยเปล่าที่นอนอยู่ใต้ร่างของตน แต่ตอนนี้กลับกลายมาเป็นคนที่อยู่ใต้ร่างเสียเอง

ทั้งเสียหน้า และ เจ็บใจ แต่แทฮยองก็ยังไม่ล้มเลิกความคิดที่จะหนีง่ายๆ ร่างบางเหลียวมองซ้ายขวา หาหนทางในการดิ้นหนี แขนทั้งสองข้างของเขาใช้การไม่ได้เพราะถูกใครอีกคนล็อกมันไพล่หลังของตนไว้ และขาทั้งสองข้างก็ขยับไปไหนไม่ได้เนื่องจากมีเข่าของอีกคนกั้นอยู่ หนทางแห่งการรอดนั้น ช่างดูมืดมน

“จริงๆ แล้ว กูว่ามึงก็ไม่เลวเหมือนกันนะ...ที่สำคัญ น่าจะฟิตปึ๋งปั๋ง” ร่างบางขบเม้มริมฝีปากของตัวเองอย่างเจ็บใจเมื่อได้ยินประโยคนั่น

“กูว่าเราสองคนลีลามากไปละ...เริ่มกันเลยดีกว่า”

“!” ร่างบางสะดุ้งเมื่อสัมผัสเย็นชื้นลากผ่านแผ่นหลังเขาขึ้นมา จนถึงบริเวณท้ายทอย คิม ซอกจินตวัดเรียวลิ้นของตนกับไรผมของอีกคนเล่นอย่างสนุกสนานจนร่างบางของแทฮยองเริ่มสั่นระริก และถือว่านั่นคือปฏิกิริยาตอบโต้ที่ดี คนได้เปรียกยกยิ้มพอใจก่อนจะตวัดลิ้นของตนขึ้นไปจนถึงใบหู ฟันคมขบกัดแล้วดึงบาๆ จนคนเจ็บร้องเสียงหลง

“โอ้ย!~”

“ดี...อยากร้อง...ก็ร้องออกมา อยากคราง...ก็ครางออกมาดังๆ มึงน่าจะรู้ว่าเสียงแบบนั้นมันน่าฟังแค่ไหน” พูดจบก็เริ่มไล้ริมฝีปากของตนกลับไปยังท้ายทอยของอีกคน ใช้ริมฝีปากขบเม้มจนเกิดรอยจางๆ แตะละเลงมันจนทั่วเหมือนไม่อยากให้เหลือที่ว่าง แทฮยองรู้ว่าผลเสียจากรอยแดงพวกนั้นคืออะไร เขาจึงพยายามร้องห้ามอีกคน

“อึ่ก!~...จิน....อย่า...เดี๋ยว...จิน....พี่จิน!” ร่างสูงชะงักกึก! หยุดการกระทำของตนเองแล้วเหลียวมองใบหน้าของอีกคน แทฮยองแนบหน้าลงกับหมอนใบใหญ่ส่งสายตาออดอ้อนหาอีกคนจนทำให้คิม ซอกจินสงสัย

“ปล่อยมือก่อนได้มั้ย...มันเจ็บ”

“แล้วถ้ามึง...”

“ยอมแล้ว”

“...”

“ยอมแล้วจริงๆ ยังไงก็สู้ไม่ได้อยู่ดี แต่ปล่อยมือเถอะนะ” ร่างสูงช่างใจไปสักพัก แต่สุดท้ายก็ยอมยกยิ้มแล้วคลายมือของตนออกจากข้อมือของแทฮยอง ร่างบางค่อยๆ ถอดตัวของตนขึ้นจากร่างสูงแล้วพลิกตัวนั่งพิงหัวเตียง แทฮยองมองสำรวจข้อมือที่แดงก่ำของตน ก่อนจะถูกใครอีกคนยกมันขึ้นไปจรดที่ริมฝีปากของเข้าตัวแล้วใช้เรียวลิ้นละเลงเลียรอบรอยแดงที่เกิดจากการบีบรัดนั่น และจังหวะนั้นนั่นเอง

พลั่ก!!

ร่างบางใช้ศีรษะของตนกระแทกเข้ากับสันจมูกของร่างหนาอย่างจังจนคิมซอกจินล้มลงกับเตียงยกมือขึ้นกุมจมูกร้องโอดโอย ก่อนเขาจะก้าวลงเตียงหนีอย่างรวดเร็ว ตอนนี้ขอแค่หนีไปให้พ้น ขอให้รอดไปก่อนจากนี้จะทำอะไรค่อยว่ากัน ร่างบางคว้าชุดคลุมอาบน้ำขึ้นมาใส่ก่อนจะวิ่งตรงไปยังลูกบิดประตู พร้อมกับเสียงตวาดลั่นของคิมซอกจิน

“แสบนักนะมึง!!!”

หมับ~

“โอ้ยยยยย!!!” แทฮยองล้มลงกระแทกกับพื้นก่อนจะถึงบานประตูเมื่อร่างหนาพุ่งเข้ามากระชากข้อเท้าของเขาเอาไว้ คิมซอกจินเหวี่ยงร่างของอีกคนให้นอนงายก่อนจะทาบทับกายของตนขึ้นคร่อมอีกคนไว้

“ปล่อยนะเว้ย!! ไอ้เหี้ย!! ถึงมึงจะสำส่อนเอาไม่เลือกแค่ไหนแต่ก็อย่ามาสำส่อนใส่กู กูไม่ยอม!!!”

เพียะ!!~

ฝ่ามือหนาของคิม ซอกจินฟาดลงบนแก้มเนียนของแทฮยองจนอีกคนหน้าหัน ก่อนจะตวาดลั่นออกมาอย่างเหลืออด

“มาว่ากูสำส่อนแล้วมึงดีกว่ากูมากแค่ไหนกันฮะ!!!”

“อย่างน้อยกูก็ไม่เอาคนที่มันเป็นฝ่ายรุกเหมือนกัน!!!”

“กูก็ไม่เคย...แต่ยินดีจะให้มึงเป็นคนแรก...ในเมื่อกูเล้าโลมให้ดีๆ แล้วไม่ชอบ ในเมื่อนอนบนเตียงดีๆ แล้วไม่ชอบ งั้นกู...จะทำมึงตรงนี้...เดี๋ยวนี้เลย”

ไม่ต้องเสียเวลาถอดชุดคลุมอาบน้ำออกไป คิมซอกจินรู้อยู่แล้วว่าภายใต้ชุดคลุมนี้มีเพียงเรือนร่างเปลือยเปล่า เขาเพียงแค่แหวกมันออกจากกันให้สามารถแทรกกายเข้าไปได้แค่นั้นก็พอ มือหนากอบกุมแกนกายขนาดพอดีมือของแทฮยองไว้ก่อนจะรูดมันขึ้นลง

“ปล่อย...อึ่ก~” ร่างบางยังคงร้องห้ามในขณะที่แทฮยองเริ่มรู้สึกแล้วว่าตัวเองมีอารมณ์ร่วม ร่างบางเชิดหน้าขึ้นเม้มปากแน่นสนิท เพราะไม่อยากส่งเสียงครางให้อีกคนได้ยิน  ฝ่ายคิม ซอกจินเองก็รีบสาวฝ่ามือของเขาขึ้นลงตามแกนกายนั้น เพียงไม่นานแทฮยองก็ปลดปล่อยออกมาจนเต็มฝ่ามือ ถึงร่างหนาจะโมโหแค่ไหน แต่ก็ยังใจดีพอที่จะเบิกทางให้คนที่เพิ่งผันตัวมาเป็นรับครั้งแรก

“อึ่ก!~” นิ้วชื้นที่สอดแทรกเข้ามาในช่องทางด้านหลังอย่างไม่ทันตั้งตัวหลังจากที่ตนปลดปล่อยไป แทฮยองก็เผลอร้องออกมาแต่ก็ยังงับริมฝีปากของตนไว้ได้ทัน คิม ซอกจินมองใบหน้าที่ชุ่มเหงื่อของคนใต้ร่างตนอย่างพอใจและสะใจ เค้าหมุนวนนิ้วทั้งสองในช่องทางรักของแทฮยองก่อนจะเพิ่มนิ้วที่สามเข้าไปควานหาสัมผัสบางจุด ที่จะทำให้แทฮยอง ยอมเปิดปากครางเสียงเพราะให้เขาฟัง

“อึ่ก!~...” ฝ่ามือทั้งสองข้างของร่างบางยกขึ้นจิกลงบนต้นแขนแกร่งของคิม ซอกจินก่อนจะลากมันเป็นทาง เมื่อนิ้วมือของร่างหนาสอดเข้าไปสัมผัสเจอบางจุดที่ทำให้แทฮยองร็สึกเสียวกระสัน

“มันโดนตรงนั้นของมึงสินะ...”

“อึ่ก!~...จิน...กู...ไม่ไหว...อ๊ะ!~” นิ้วมือทั้งสามถูกดึงออกมาจากช่องทางรักจนร่างบางผวาแล้วร้องลั่น แทฮยองอยากจะตบปากตัวเองเสียจริงๆ

“กูจะไม่ถามว่ามึงพร้อมมั้ย...เพราะมึง...ต้องพร้อม!!~”

“อื้อ!!!...เจ็บ!! ไอ้เหี้ย...โอ๊ะ...” คิม ซอกจินค่อยๆ จ่อส่วนหัวเข้าไปในปากทางที่ยังไม่มีใครเคยรุกล้ำ เพียงแค่ส่วนปลายก็ทำให้อีกคนร้องโอดโอย อยากจะรู้จริงๆ ว่า หากแทฮยองกลืนกินเขาไปจนมิดด้ามแล้วจะร้องยังไง

“โอ้ยยย!!” แทฮยองร้องเสียงหลงเมื่ออยู่ดีๆ คิมซอกจินก็ดันหายของตนเข้ามาในช่องทางของอีกคนจนมิดด้าม ส่งผลให้ของเหลวสีแดงสดไหลสวยทางออกมา

“โห...เลือดออกเลยว่ะ”

“ไอ้เหี้ย...อ๊ะ!!” ยังด่าอีกคนได้ไม่เท่าไร ก็ต้องร้องเสียงหลง เมื่อคิมซอกจินค่อยๆ ขยับกายของเขาเข้าออกช่องทางรักของแทฮยองด้วยจังหวะเนิบนาบ

“ฮึ่ม~...อย่าเกร็งนักสิวะ...กูจะแตกอยู่แล้ว” เขาเอ่ยบอกในขณะที่ครางเสียงทุ้มในลำคออย่างสุขสม ทำให้แทฮยองยอมคลายอาการหดเกร็งลงมาบ้าง ทำให้คิมซอกจินสามารถเร่งจังหวะได้เร็วกว่าเดิม ร่างบางของแทฮยองถูไถไปบนพื้นกระเบื้อที่เย็นเฉียบ ร่างทั้งร่างสั่นคลอนตามจังหวะที่อีกคนสอดใส่ เหงื่อเม็ดใสผุดเต็มทั่วทั้งใบหน้า และแทฮยองก็ไม่สามารถเก็บกดเสียงครางของเขาไว้ได้อีกต่อไป เมื่อห้วงอารมณ์แห่งความมัวเมาเข้าครอบงำ เขาก็พร้อมจะสวมบทเป็นฝ่ายรับให้กับอีกคนในค่ำคืนนี้ได้

แกกายที่สาวเข้าออกอย่างชำนาญ จนแทฮยองต้องแอบยอมรับอยู่ในใจว่า คิม ซอกจินนั้น ดำเนินบทรักได้ดีกว่าเขา อาจด้วยประสบการณ์ที่ยาวนานกว่าหรือเพราะอะไร ตอนนี้ไม่ใช่เวลาจะคิด

เมื่อหัวสมองเริ่มขาวโพลน แทฮยองก็เริ่มตัดทุกสิ่งออกไปจากหัวสมองของเขา สิ่งเดียวที่เขามองเห็นคือปลายทางที่สุขสม ความเจ็บปวดที่เคยแร่นริ้วแปลเปลี่ยนเป็นความสุขที่ร้อนระอุ เล่นเอาร่างกายทั้งร่างแทบหลอมละลายไปกับพื้นเย็นยะเยือกนี้

แกนกายของคิมซอกจินทำหน้าที่ไม่มีตกในขณะที่มันเริ่มถึงปลายฝั่ง เขารีบเร่งจังหวะการสอดใส่รัวและแรงกว่าเดิมทำให้มันสอดเข้าไปได้ลึกกว่าเดิม

“อ๊ะ...ไอ้จิน...อึ่ก!~...ฮ๊ะ...อ๊า!~”

“อืมมมม~”

แกนกายของแทฮยองปลอดปล่อคราบข่าวขุ่นออกมาอีกครั้ง พร้อมๆ กับความอุ่นชื้อที่ถูกฉีดเข้าไปในช่องทางรักของเขา

ร่างบางหอบเหนื่อยหลังจากบทรักรอบแรกที่เพิ่งจบไป เหงื่อมากมายพุดขึ้นเต็มหายไปหมดและก่อนที่แทฮยองจะสามารถลุกขึ้นยืนหนีอีกคนได้ ร่างของเขาก็ลอยหวือขึ้นไปบนอากาศในขณะที่แกนกายของคิมซอกจินยังคาอยู่ในนั้น

ปั่ก!~

“อึ่ก!!~” ร่างบางร้องลั่นเมื่อแผ่นหลังกระทบกับกำแพงแข็ง คิมซอกจินปล่อยขาข้างหนึ่งของเขาให้ยืนลงกับพื้น ในขณะที่จับขาอีกข้างพาดไปกับเอวของตน แทฮยองรู้ดีว่าสิ่งที่เกิดขึ้นหลังจากนี้คืออะไร พร้อมๆ กับการสอดใส่ที่เริ่มขึ้นอีกครั้ง

“มันไม่จบในรอบเดียว...และท่าเดียวหรอกน” ร่างสูงยิ้มอย่างผู้ชนะ และนั่นก็คือรอยิ้มที่น่าเกลียดที่สุดสำหรับแทฮยอง

"ไอ้เหี้ย...เจ็บชิบหาย"

หลังจากผ่านบทรักที่ซัดกระหน่ำไปหลายรอบ เล่นจนฟ้าเหลือง ทั้งสองก็ตื่นมาในช่วงบ่ายแก่ๆ ของวัน แทฮยองตื่นขึ้นมาก็ร้องโวยวายทันที ยิ่งเขาคิดถึงภาพเหตุการณ์เมื่อคืนมันก็ยิง่ทำให้หัวเสีย รีบดึงทึ้งผมของตัวเองจนยุ่งเหยิงไปหมด

“โว้ยยยยยยย!!!”

"ไง...” เสียงทักทายลอยมาจากข้างกาย ร่างสูงที่มีเพียงผ้าขนหนูพันรอบเอวในขณะที่ท่อนบนเปลือยเปล่า และรอยเล็บที่ต้นแขนนั่นมันยิ่งทำให้แทฮยองรู้สึกโมโห

"ไอ้เหี้ยไปให้พ้นเลย!!!"

"ไล่ผัวตัวเองลงคอหรอ"

"ผัวบ้านมึงดิ ได้เสียครั้งเดียวกูถือว่าทำทานให้หมามัน!!" ร่างบางรีบเถียงกลับไปทันควัน เขาทั้งรู้สึกเจ็บใจ และเสียหน้า

"แค่เมื่อคืนก็ไม่ใช่ครั้งเดียวแล้วนะหรือลืม ให้ช่วยเตือนความจำมั้ย?"

"ไอ้สัส!!!" ด่าอีกคนกลับไปก่อนจะพยายามก้าวขางจากเตียงกว้าง เตียงนอนซึ่งเป็นสถานที่สำหรับบทรักบทสุดท้าย แต่ก็เล่นไปหลายเทคอยู่เหมือนกัน แทฮยองไม่สนใจสภาพที่เปลือยเปล่าของตนเพราะเขาไม่คิดว่ามันจะมีอะไรน่าอายไปกว่าเรื่องเมื่อคืนอีกแล้ว ความเจ็บที่แล่นริ้วมายังสะโพกยิ่งทำให้เขาโมโห แต่ก็พยายามช่มอารมณ์เดินไปคว้าเสื้อของตนขึ้นมาสวม ก่อนจะถูกแขนแกร่งของใครบางคนโอบรอบเอวเขาแล้วกระชากกลับไปปะทะเข้ากับอกแกร่งของเจ้าตัว

"จะไปไหน"

"กูจะกลับบ้าน"

"มึงต้องชดใช้ค่าเสียหายที่มึงก่อไว้ที่สนามกูก่อน"

"มึงจะเอาเท่าไรว่ามา!!" แน่นอนว่าเรื่องเงินนั้นไม่มีปัญหาสำหรับเขา ทั้งๆ ที่บ้านหาให้ได้เยอะแล้ว แต่แทฮยองก็ยังมีเงินส่วนหนึ่งที่ได้มาจากแข่งขันบ้าง หรือแม้กระทั่งการหลอกเอาเงินจากผู้หญิงบางคนก็ด้วย มันมักจะวนเวียนอยู่อย่างนี้ เขาหาเงินจากการร่วมหลับนอนกับผู้หญิงกระเป๋าหนักในบางคืน และแบ่งเงินบางจำนวนไปใช้กับพวกเด็กๆ ทีเป็นโอสต์ในไนท์คลับ แทฮยองเองก็ไม่ต่ากงับคิมซอกจิน เขาไม่รังเกียจว่าจะเป็นชายหรือหญิง ขอแค่มีที่ให้เขาใส่เข้าไป เขารับได้ทุกอย่าง

"ครั้งละห้าพัน"

"อะไรของมึง" คำพูดลอยๆ ของคิมซอกจินทำให้เขาขมวดคิ้วมุ่น ก่อนความโมโหจะพุ่งขึ้นมาอีกครั้งเมื่อได้ยินประโยคต่อมา

"ให้กูเอากับมึง คืนนึง กูให้มึงห้าพัน”

“นี่มึง...ไอ้เหี้ย กูไม่ใช่เด็กขายนะเว้ย!! แล้วเด็กขายที่กูไปซื้อมาแต่ละครั้ง ห้าพันนี่มันพวกเกรดต่ำชัดๆ”

“คิดว่าตัวเองแพงแค่ไหนกันล่ะ ผันตัวมาเป็นรับครั้งแรก ทำอะไรก็ไม่ค่อยเป็น ถามจริงๆ ออรัลน่ะ ทำเป็นรึยัง”

“ชาติชั่ว!!” แทฮยองด่ากลับไปอย่างเหลืออด เขาไม่รู้ว่าต้องสรรหาคำด่ามากมายเท่าไร หรือไปหาคำไหนๆ มาด่าคนๆ นี้ได้อีก เพราะถึงแม้ว่ามันจะหยาบคายและรุนแรงแค่ไหน แทฮยองก็คิดว่ามันยังเบาไปสำหรับคนตรงหน้าเขาอยู่ดี

“5000 ก็คือ 5000 หักลบหนี้ออกไป ราวๆ 20 ครั้งก็คงได้แล้วมั้ง"

"ไอ้เหี้ย! พังไปนิดเดียวเป็นแสนเลยรึไง" ร่างหนาเต๊าะลิ้นอย่างพอใจก่อนจะยกยิ้มอย่างผู้ชนะ เพราะเขารู้ว่าอย่างไงแทฮยองก็ไม่มีทางเลือก และถึงเลือก เขาก็ไม่อนุมัติ

"แน่นอน"

แม้ว่าอันที่จริงแล้วเขาจะตกลงกับนัมจุนไปแค่ 5 หมื่น อีก 5 หมื่นที่เหลือถือเป็นกไรของเขาก็แล้วกัน ได้แล้วก็ต้องตัดตวงให้มากที่สุด เรื่องอะไรก็แล้วแต่ บอกเลยว่า การปราบพยศนี่ เป็นเรื่องที่ท้าทายและน่าสนใจสุดๆ