Wager Ring - Cut scene (ตอนที่ 19)

Cut scene  From Wager Ring

Jungkook + Jimin  (ตอนที่ 19)

“ยะ...ยะ....อย่า...อื้อ~” คนตัวเล็กร้องประท้วงทันทีที่แผ่นหลังสัมผัสกับกำแพงของชั้นสอง ยังไม่ทันเข้าไปในห้องนอนเสียด้วยซ้ำ แต่ก็ถูกร่างสูงปิดปากเสียก่อน มือหนาก็ค่อยๆ ปลดกระดุมสองเม็ดแรกออกเพื่อให้ง่ายต่อการปฏิบัติเกมรักของเขา แต่จีมินกลับพยายามอย่างมากในการดันร่างของอีกคนออกห่าง

“ขะ...เข้า...ไปก่อนสิ...เดี๋ยว...มีคนเห็น” จองกุกจ้องมองใบหน้าน่ารักเพียงแค่ให้อีกคนพูดจบเขาก็ก้มลงจูบซับริมฝีปากจิ้มลิ้มอีกครั้ง โดยที่ขาของตนก็กำลังค่อยๆ ขยับพร้อมกับดันร่างเล็กไปตามทางโดยมือมือแกร่งอีกข้างคอยประครองไว้ไม่ให้จีมินล้ม เมื่อมาถึงตำแหน่งของห้องนอนจองกุกก็เปิดประตูเข้าไปทันที โดยที่แน่นอนว่าเขาไม่ลืมปิดและล็อกมันอย่างแน่นหนา

“อื้อ...” ใบหน้าน่ารักครางเสียงหวานเมื่อถูกปลายจมูกโด่งคลอเคลียอยู่บริเวณสันกรามก่อนจะต่ำลงไปถึงบริเวณซอกคอหอม จองกุกขยับศีรษะของตนทำหน้าที่ซุกไซร้ซอกคอที่โชยกลิ่นหอมทั้งสองข้างสลับกันไปมาอย่างร้อนใจ ราวกลับกลัวว่าจีมินจะหายไปภายในไม่กี่นาทีข้างหน้า

“อย่า...ทำรอย...อื้อ~” ร้องห้ามไปก็เท่านั้น เพราะคนตัวสูงกำลังขมเม้มที่ซอกคอของเขาอย่างเอาแต่ใจ ก่อนจะใช้ปลายลิ้นวาดไปตามกระดูกไหปลาร้า ละเลงริ้นร้ายกายลงบริเวณนั้น จนร่างของจีมินเริ่มจะทรงตัวไม่อยู่

“ฉันไม่อยากทำบนเตียง”

“!”

“นายว่าเราควรเริ่มจากตรงไหนดี” คนร้ายกาจยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนจะก้มลงจูบซับลงบนลาดไหล่มน ละเลงลิ้นลงบนไหปลาร้าของจีมินอีกครั้งจนเปียกชุ่มไปหมด ในขณะที่มือหนาอีกข้างก็เริ่มลุกลำเข้ามาใต้เสื้อเชิ้ตของจีมิน จองกุกเลื่อมมืออีกข้างมาค่อยๆ ปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตออกให้เปิดเผยผิวกายสีเนียนละเอียดตรงหน้าเขา

เขาก้มลงไปละเลงลิ้นร้อนลงบริเวณหน้าท้องเนียน ก่อนจะดันร่างบางของจีมินติดกำแพง จองกุกกดกายเล็กให้นั่งลงบนพื้นก่อนจะสอดแทรกตัวเขาเข้าไปในหว่างขา ฝ่ามือแกร่งค่อยๆ ร่นเสื้อของจีมินออกให้พ้นจากไหล่เนียน อยากจะชิมเรือนร่างนี้ในทุกๆ อณู อยากรู้ว่ามันจะหอมหวาน และอยากรู้ว่าตรงไหนที่หอมหวานที่สุด

“อื้อ...อึ่ก~....อื้อออออ~” จีมินยังคงครางเสียงวาบหวามในลำคอ ความเสียวซ่านทำให้จุดอ่อนไหวของเขาคับแน่นไปหมด เมื่อจองกุกละเลงลิ้นร้อนลงบนยอดอกชูชัน ดูดดึงขบเม้มจนมันแข็งขืนสู้ลิ้นของอีกคน ทั้งสองข้าง เรือนร่างของจีมินเปียกชุ่มไปด้วยคราบน้ำลายของอีกคน สายตาคู่สวยฉ่ำปรือเหมือนการยั่วยวน หากแต่มันเกิดขึ้นโดยที่จีมินม่ได้ตั้งใจ ร่างกายของเขาถูกคนตัวสูงควบคุมไปเสียแล้ว

ร่างสูงค่อยๆ ถอดเสื้อของตนออกเพื่อเผยให้เห็นร่างกายที่แข็งแกร่งของเขา ในไม่ช้าจองกุกก็ค่อยๆ ปลดกระดุมกางเกงขาสั้นของจีมินออก แล้วเลื่อนมันออกให้พ้นกับต้นขาเขียนของคนตัวเล็ก ชั้นในสีเข้มเปียกชื้นอย่างที่จีมินไม่สามารถควบคุมได้ คนตัวสูงยกยิ้มชอบใจก่อนจะก้มลงใช้ลิ้มละเลงเลียบนเนื้อผ้าสีเข้มนั่นจจีมินต้องนิ่วหน้า ไม่นานนักมันก็ถูกถอดออกไป

“อึ่ก~” มือแกร่งเลื่อนไปกอบกุมแกนกายที่กำลังแข็งขืนของคนตัวเล็ก เขาเพียงแค่ขับ แต่ไม่คิดจะขยับมันสักนิด ดวงตาฉ่ำปรือพยายามเปิดขึ้นมองใบหน้าของอีกคนอย่างวิงวอน จองกุกยกยิ้มอีกครั้งก่อนจะค่อยๆ รูดซิบกางเกงของตนออก เอาเข้าจริงแล้ว เขาก็ไม่ได้ต่างจากจีมินเลย

มือแกร่งเอื้อมไปจับข้อมือบางให้กอบกุมที่แกนกายของเขา ก่อนะบังคับให้จีมินใช้ส่วนปลายของตัวเองถูไถไปบนส่วนหัวของคนตัวเล็ก

“อ๊ะ...อื้อ~”

“อื้มมมมม~”

เสียงหวานครงประสานเสียงทุ้มยามที่ส่วนหัวซึ่งฉ่ำเยิ้มของพวกเขากำลังสัมผัสและถูไถกันไปมา ต่อจองกุกไม่ไหวแล้ว

“อ๊ะ...จะ...จะจองกุก...อ๊าาาาา!~”  ไม่มีเวลาพอสำหรับการเบิกทาง จองกุกดันขาทั้งสองข้างของจีมินให้แยกออกก่อนจะสอดแทรกส่วนหัวของเขาเข้าไปในช่องทางสีสวย ดันเข้าไปไม่เต็มแรงนักเพราะยังมีความกังวลอยู่บาง เพียงแค่ครึ่งหนึง่ของความยาวที่แทรกเข้าไปก็ทำเอาจีมินนิ่วหน้า

เสียงหอบหายใจดังวลับกันราวกับพวกเขาไปวิ่งแข่งมาหลายสิบกิโล แต่ความจริงบทรักมันเพิ่งจะเริ่มตนขึ้นเสียด้วยซ้ำ

หมับ!~

จองกุกกดใบหน้าน่ารักให้ซบลงบนบ่าของเขาก่อนจะพยายามดันแกนกายของตนเข้าไปจนสุด ส่งผลให้คนตัวเล็กต้องงับฟันคมของตนลงกับไหล่แกร่งของเขา

“อ่าาาาา~” ความอบอุ่นภายในช่องทางสีหวานทเอาจองกุกลืมความเจ็บที่โดนฟันคมคบกัดไปเสียแล้ว ร่างหนาให้เวลากับคนตัวเล็กในการปรับตัวอยู่สักพัก จีมินเองก็กำลังพยายามปรับตัวให้คุ้นชินโดยการขมิบรัดบีบแกนกายของอีกคนไว้ แม้ว่าเขามีร่วมรักกันอยู่บ่อยครั้ง แต่มันก็ต้องใช้เวลาในการปรับตัวทุกครั้ง เพราะแกนกายที่เข้ามาได้นั้น มันใหญ่กว่าขนาดปกติของปากทางเขาพอสมควร

“อื้ออออออออออ!~” จองกุกรวบกายบางไว้ในอ้อมแขนก่อนจะลุกขึ้นยืนเต็มความสูงในขณะที่ขาทั้งสองข้างของจีมินยังเกี่ยวรัดรอบเอวของเขาไว้

...ตัวเบาจริงๆ...

จองกุกพยายามถอดกางเกงของตนออกในขณะที่แกนกายของเขายังอยู่ข้างในตัวของใครอีกคน แม้จะอยากลำบาก แต่มันก็สุขสมไม่น้อย

เมื่อปราการสุดท้ายลุดหายไป เหลือเพียงร่างเปลือยเปล่าที่ยืนตระกรองกอดกันอยู่กลางห้องนอน จองกุกขยับฝีเท้าของตนไปตามทาง ส่งผลให้แกนกายของเขาและช่องทางรักของจีมินถูไถกันไปมา

“อื้อ....จะ....ฮึ่ก...จะ....จองกุก” คนตัวเล็กเริม่ครางไม่เป็นภาษาในทุกๆ ก้าวที่อีกคนขยับ จองกุกเองก็กำลังนิ่วหน้าเช่นกัน

ก่อนเขาจะวางอีกคนในจุดที่พอใจ

...จองกุกค่อยๆ ขยับกายของเขาออกจากคนตัวเล็ก ทำให้จีมินส่งเสียงครางหวิว เขาพลิกตัวอีกคนหันเข้าหาโซฟาในห้องนอน กดใบหน้าของจีมินแนบไปบนดซฟาตัวนุ่มส่งผลให้สะโพกสีสวยลอยเด่นตรงหน้า จองกุกไม่คิดจะรอช้า เขาสอดแกนกายของตนเข้าไปในช่องทางอบอุ่นอีกครั้ง ก่อนจะค่อยๆ ถอดมันออกมาจนเกือบสุดแล้วกระแทกเข้าไปใหม่ให้โดนจุดวาบหวามที่จีมินคุ้นเคย

“อ๊ะ...จองกุก...อ๊า...อึ่ก!~” ครั้งแล้วครั้งเล่ากับการเน้นย้ำจุดสวาทที่ทำเอาจีมินแทบจะปลดปล่อย ก่อนจองกุกจะเริ่อมซอยสะโพกของตนเข้าออกคนร่างกายของคนตัวเล็กสั่นคลอนไปมาตามแรงขยับเข้าออก รอยต่อของร่างกายยังคงเคลื่อนไหวอย่างอิสระ จีมินปลดปล่อยน้ำรักขงอตนออกมาเปื้อนใบหน้าของตนเองเพราะเขากำลังก้มอยู่

จองกุกโน้มตัวไปจับพนักโซฟาแล้วโถมแรงทั้งหมดในการซอยสะโพกเข้าออกจากช่องทางสีหวาน

“อ๊ะ...จองกุก....อื้อ....จองกุก...อ่า~...อ๊ะ...ฮึ่ก...อื้อ~” หัวสมองทีขาวโพนส่งผลให้จีมินร้องครางอย่างไม่เป็นภาษาในขณะที่จองกุกก็กำลังงับริมฝีปากส่งเสียงครางทุ้มมาเป็นระยะ เขาเร่งจังหวะเร็วกว่าเดิมเพียงไม่กี่ครั้งก็ปลดปล่อยเข้าไปในร่างกายของอีกคน

มือแกร่งรวมเอวบางไว้ในอ้อมแขนก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟาในขณะที่แกนกายยังเชื่อมต่อกันโดยให้จีมินนั่งอยู่บนตักของเขา จองกุกผันใบหน้าไปใช้ลิ้นร้อนปาดคราบน้ำรักที่เปื้อนใบหน้าสวยออกจนหมด

“อีกครั้ง” จองกุกสั่งก่อนที่คนตัวเล็กจะค่อยๆ ลุกขึ้นยืน ส่งผลให้น้ำรักในตัวของจีมินไหลย้อยออกมาตามร่องขาเนียน จีมินก้าวขาของตนขึ้นคุกเข่าคร่อมร่างอีกคนไว้ ฝ่ามือเล็กเกาะอยู่บนไหล่หนา และใช้มืออีกข้างจับแกนกายของจองกุกตั้งตรงเพื่อกดสะโพกของตนลงไปจนมิด

คนตัวเล็กพ่นลมหายใจออกมา ก่อนจะเริ่มขยับสะโพกของตนลงกลืนกินแกนกายแกร่งแล้วยกสะโพกขึ้นเพ่อกดลงไปอีกครั้ง จองกุกค่อยๆ เอื้อมมือของตนมาช่วยยกสะโพกมนเพื่อช่วยอีกแรก ก่อนจะอาศัยจังหวะที่สวนทางในการยกสะโพกของตนสวนขึ้นไปเพื่อให้แกนกายของเขาเข้าไปได้ลึกที่สุด

เมื่อจังหวะรักลงตัวร่างทั้งสองก็เริ่มบรรเลงอย่างสุขสม เพิ่มจังหวะเร็วขึ้นจนร่างกายทั้งสองเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ คนตัวเล็กส่งเสียงหวานครางจนหน้าแหงนในขณะที่จองกุกก็เริม่สนุกกับเรือนร่างที่เลอะคราบน้ำรักบ้างประปราบของจีมินอีกครั้ง

...แม้ฟ้าจะยังไม่มิด...

....พวกเขาก็ไม่คิดจะสนใจอะไรอีกแล้ว...

นอกจากกายทั้งสองที่เชื่อมกันอยู่ตรงนี้ เขาก็ไม่พร้อมจะคิดอะไรอีกต่อไป

Wager Ring - Cut scene (ตอนที่ 5)

Cut scene  From Wager Ring

Seokjin + Taehyung  (ตอนที่ 5)

ร่างหนาช้อนช่วงล่างของอีกคนขึ้นก่อนจะแทรกหัวเข่าของตนเข้ามาระหว่างขาทั้งสองข้างของแทฮยองแล้วค่อยๆ ดันมันให้แยกออกจากกัน ส่วนคนเป็นฝ่ายเสียเปรียบแม้จะอยากต่อต้านมากแค่ไหน แต่เขาก็สู้แรงอีกคนไม่ไหว ส่งผลให้สะโพกมนของแทฮยองลอยเด่นขึ้นมา ร่างบางหน้าขึ้นสีเพราะความกระดากอาย ตามปกติแล้วเคยแต่จะเป็นฝ่ายชื่นชมร่างเปลือยเปล่าที่นอนอยู่ใต้ร่างของตน แต่ตอนนี้กลับกลายมาเป็นคนที่อยู่ใต้ร่างเสียเอง

ทั้งเสียหน้า และ เจ็บใจ แต่แทฮยองก็ยังไม่ล้มเลิกความคิดที่จะหนีง่ายๆ ร่างบางเหลียวมองซ้ายขวา หาหนทางในการดิ้นหนี แขนทั้งสองข้างของเขาใช้การไม่ได้เพราะถูกใครอีกคนล็อกมันไพล่หลังของตนไว้ และขาทั้งสองข้างก็ขยับไปไหนไม่ได้เนื่องจากมีเข่าของอีกคนกั้นอยู่ หนทางแห่งการรอดนั้น ช่างดูมืดมน

“จริงๆ แล้ว กูว่ามึงก็ไม่เลวเหมือนกันนะ...ที่สำคัญ น่าจะฟิตปึ๋งปั๋ง” ร่างบางขบเม้มริมฝีปากของตัวเองอย่างเจ็บใจเมื่อได้ยินประโยคนั่น

“กูว่าเราสองคนลีลามากไปละ...เริ่มกันเลยดีกว่า”

“!” ร่างบางสะดุ้งเมื่อสัมผัสเย็นชื้นลากผ่านแผ่นหลังเขาขึ้นมา จนถึงบริเวณท้ายทอย คิม ซอกจินตวัดเรียวลิ้นของตนกับไรผมของอีกคนเล่นอย่างสนุกสนานจนร่างบางของแทฮยองเริ่มสั่นระริก และถือว่านั่นคือปฏิกิริยาตอบโต้ที่ดี คนได้เปรียกยกยิ้มพอใจก่อนจะตวัดลิ้นของตนขึ้นไปจนถึงใบหู ฟันคมขบกัดแล้วดึงบาๆ จนคนเจ็บร้องเสียงหลง

“โอ้ย!~”

“ดี...อยากร้อง...ก็ร้องออกมา อยากคราง...ก็ครางออกมาดังๆ มึงน่าจะรู้ว่าเสียงแบบนั้นมันน่าฟังแค่ไหน” พูดจบก็เริ่มไล้ริมฝีปากของตนกลับไปยังท้ายทอยของอีกคน ใช้ริมฝีปากขบเม้มจนเกิดรอยจางๆ แตะละเลงมันจนทั่วเหมือนไม่อยากให้เหลือที่ว่าง แทฮยองรู้ว่าผลเสียจากรอยแดงพวกนั้นคืออะไร เขาจึงพยายามร้องห้ามอีกคน

“อึ่ก!~...จิน....อย่า...เดี๋ยว...จิน....พี่จิน!” ร่างสูงชะงักกึก! หยุดการกระทำของตนเองแล้วเหลียวมองใบหน้าของอีกคน แทฮยองแนบหน้าลงกับหมอนใบใหญ่ส่งสายตาออดอ้อนหาอีกคนจนทำให้คิม ซอกจินสงสัย

“ปล่อยมือก่อนได้มั้ย...มันเจ็บ”

“แล้วถ้ามึง...”

“ยอมแล้ว”

“...”

“ยอมแล้วจริงๆ ยังไงก็สู้ไม่ได้อยู่ดี แต่ปล่อยมือเถอะนะ” ร่างสูงช่างใจไปสักพัก แต่สุดท้ายก็ยอมยกยิ้มแล้วคลายมือของตนออกจากข้อมือของแทฮยอง ร่างบางค่อยๆ ถอดตัวของตนขึ้นจากร่างสูงแล้วพลิกตัวนั่งพิงหัวเตียง แทฮยองมองสำรวจข้อมือที่แดงก่ำของตน ก่อนจะถูกใครอีกคนยกมันขึ้นไปจรดที่ริมฝีปากของเข้าตัวแล้วใช้เรียวลิ้นละเลงเลียรอบรอยแดงที่เกิดจากการบีบรัดนั่น และจังหวะนั้นนั่นเอง

พลั่ก!!

ร่างบางใช้ศีรษะของตนกระแทกเข้ากับสันจมูกของร่างหนาอย่างจังจนคิมซอกจินล้มลงกับเตียงยกมือขึ้นกุมจมูกร้องโอดโอย ก่อนเขาจะก้าวลงเตียงหนีอย่างรวดเร็ว ตอนนี้ขอแค่หนีไปให้พ้น ขอให้รอดไปก่อนจากนี้จะทำอะไรค่อยว่ากัน ร่างบางคว้าชุดคลุมอาบน้ำขึ้นมาใส่ก่อนจะวิ่งตรงไปยังลูกบิดประตู พร้อมกับเสียงตวาดลั่นของคิมซอกจิน

“แสบนักนะมึง!!!”

หมับ~

“โอ้ยยยยย!!!” แทฮยองล้มลงกระแทกกับพื้นก่อนจะถึงบานประตูเมื่อร่างหนาพุ่งเข้ามากระชากข้อเท้าของเขาเอาไว้ คิมซอกจินเหวี่ยงร่างของอีกคนให้นอนงายก่อนจะทาบทับกายของตนขึ้นคร่อมอีกคนไว้

“ปล่อยนะเว้ย!! ไอ้เหี้ย!! ถึงมึงจะสำส่อนเอาไม่เลือกแค่ไหนแต่ก็อย่ามาสำส่อนใส่กู กูไม่ยอม!!!”

เพียะ!!~

ฝ่ามือหนาของคิม ซอกจินฟาดลงบนแก้มเนียนของแทฮยองจนอีกคนหน้าหัน ก่อนจะตวาดลั่นออกมาอย่างเหลืออด

“มาว่ากูสำส่อนแล้วมึงดีกว่ากูมากแค่ไหนกันฮะ!!!”

“อย่างน้อยกูก็ไม่เอาคนที่มันเป็นฝ่ายรุกเหมือนกัน!!!”

“กูก็ไม่เคย...แต่ยินดีจะให้มึงเป็นคนแรก...ในเมื่อกูเล้าโลมให้ดีๆ แล้วไม่ชอบ ในเมื่อนอนบนเตียงดีๆ แล้วไม่ชอบ งั้นกู...จะทำมึงตรงนี้...เดี๋ยวนี้เลย”

ไม่ต้องเสียเวลาถอดชุดคลุมอาบน้ำออกไป คิมซอกจินรู้อยู่แล้วว่าภายใต้ชุดคลุมนี้มีเพียงเรือนร่างเปลือยเปล่า เขาเพียงแค่แหวกมันออกจากกันให้สามารถแทรกกายเข้าไปได้แค่นั้นก็พอ มือหนากอบกุมแกนกายขนาดพอดีมือของแทฮยองไว้ก่อนจะรูดมันขึ้นลง

“ปล่อย...อึ่ก~” ร่างบางยังคงร้องห้ามในขณะที่แทฮยองเริ่มรู้สึกแล้วว่าตัวเองมีอารมณ์ร่วม ร่างบางเชิดหน้าขึ้นเม้มปากแน่นสนิท เพราะไม่อยากส่งเสียงครางให้อีกคนได้ยิน  ฝ่ายคิม ซอกจินเองก็รีบสาวฝ่ามือของเขาขึ้นลงตามแกนกายนั้น เพียงไม่นานแทฮยองก็ปลดปล่อยออกมาจนเต็มฝ่ามือ ถึงร่างหนาจะโมโหแค่ไหน แต่ก็ยังใจดีพอที่จะเบิกทางให้คนที่เพิ่งผันตัวมาเป็นรับครั้งแรก

“อึ่ก!~” นิ้วชื้นที่สอดแทรกเข้ามาในช่องทางด้านหลังอย่างไม่ทันตั้งตัวหลังจากที่ตนปลดปล่อยไป แทฮยองก็เผลอร้องออกมาแต่ก็ยังงับริมฝีปากของตนไว้ได้ทัน คิม ซอกจินมองใบหน้าที่ชุ่มเหงื่อของคนใต้ร่างตนอย่างพอใจและสะใจ เค้าหมุนวนนิ้วทั้งสองในช่องทางรักของแทฮยองก่อนจะเพิ่มนิ้วที่สามเข้าไปควานหาสัมผัสบางจุด ที่จะทำให้แทฮยอง ยอมเปิดปากครางเสียงเพราะให้เขาฟัง

“อึ่ก!~...” ฝ่ามือทั้งสองข้างของร่างบางยกขึ้นจิกลงบนต้นแขนแกร่งของคิม ซอกจินก่อนจะลากมันเป็นทาง เมื่อนิ้วมือของร่างหนาสอดเข้าไปสัมผัสเจอบางจุดที่ทำให้แทฮยองร็สึกเสียวกระสัน

“มันโดนตรงนั้นของมึงสินะ...”

“อึ่ก!~...จิน...กู...ไม่ไหว...อ๊ะ!~” นิ้วมือทั้งสามถูกดึงออกมาจากช่องทางรักจนร่างบางผวาแล้วร้องลั่น แทฮยองอยากจะตบปากตัวเองเสียจริงๆ

“กูจะไม่ถามว่ามึงพร้อมมั้ย...เพราะมึง...ต้องพร้อม!!~”

“อื้อ!!!...เจ็บ!! ไอ้เหี้ย...โอ๊ะ...” คิม ซอกจินค่อยๆ จ่อส่วนหัวเข้าไปในปากทางที่ยังไม่มีใครเคยรุกล้ำ เพียงแค่ส่วนปลายก็ทำให้อีกคนร้องโอดโอย อยากจะรู้จริงๆ ว่า หากแทฮยองกลืนกินเขาไปจนมิดด้ามแล้วจะร้องยังไง

“โอ้ยยย!!” แทฮยองร้องเสียงหลงเมื่ออยู่ดีๆ คิมซอกจินก็ดันหายของตนเข้ามาในช่องทางของอีกคนจนมิดด้าม ส่งผลให้ของเหลวสีแดงสดไหลสวยทางออกมา

“โห...เลือดออกเลยว่ะ”

“ไอ้เหี้ย...อ๊ะ!!” ยังด่าอีกคนได้ไม่เท่าไร ก็ต้องร้องเสียงหลง เมื่อคิมซอกจินค่อยๆ ขยับกายของเขาเข้าออกช่องทางรักของแทฮยองด้วยจังหวะเนิบนาบ

“ฮึ่ม~...อย่าเกร็งนักสิวะ...กูจะแตกอยู่แล้ว” เขาเอ่ยบอกในขณะที่ครางเสียงทุ้มในลำคออย่างสุขสม ทำให้แทฮยองยอมคลายอาการหดเกร็งลงมาบ้าง ทำให้คิมซอกจินสามารถเร่งจังหวะได้เร็วกว่าเดิม ร่างบางของแทฮยองถูไถไปบนพื้นกระเบื้อที่เย็นเฉียบ ร่างทั้งร่างสั่นคลอนตามจังหวะที่อีกคนสอดใส่ เหงื่อเม็ดใสผุดเต็มทั่วทั้งใบหน้า และแทฮยองก็ไม่สามารถเก็บกดเสียงครางของเขาไว้ได้อีกต่อไป เมื่อห้วงอารมณ์แห่งความมัวเมาเข้าครอบงำ เขาก็พร้อมจะสวมบทเป็นฝ่ายรับให้กับอีกคนในค่ำคืนนี้ได้

แกกายที่สาวเข้าออกอย่างชำนาญ จนแทฮยองต้องแอบยอมรับอยู่ในใจว่า คิม ซอกจินนั้น ดำเนินบทรักได้ดีกว่าเขา อาจด้วยประสบการณ์ที่ยาวนานกว่าหรือเพราะอะไร ตอนนี้ไม่ใช่เวลาจะคิด

เมื่อหัวสมองเริ่มขาวโพลน แทฮยองก็เริ่มตัดทุกสิ่งออกไปจากหัวสมองของเขา สิ่งเดียวที่เขามองเห็นคือปลายทางที่สุขสม ความเจ็บปวดที่เคยแร่นริ้วแปลเปลี่ยนเป็นความสุขที่ร้อนระอุ เล่นเอาร่างกายทั้งร่างแทบหลอมละลายไปกับพื้นเย็นยะเยือกนี้

แกนกายของคิมซอกจินทำหน้าที่ไม่มีตกในขณะที่มันเริ่มถึงปลายฝั่ง เขารีบเร่งจังหวะการสอดใส่รัวและแรงกว่าเดิมทำให้มันสอดเข้าไปได้ลึกกว่าเดิม

“อ๊ะ...ไอ้จิน...อึ่ก!~...ฮ๊ะ...อ๊า!~”

“อืมมมม~”

แกนกายของแทฮยองปลอดปล่อคราบข่าวขุ่นออกมาอีกครั้ง พร้อมๆ กับความอุ่นชื้อที่ถูกฉีดเข้าไปในช่องทางรักของเขา

ร่างบางหอบเหนื่อยหลังจากบทรักรอบแรกที่เพิ่งจบไป เหงื่อมากมายพุดขึ้นเต็มหายไปหมดและก่อนที่แทฮยองจะสามารถลุกขึ้นยืนหนีอีกคนได้ ร่างของเขาก็ลอยหวือขึ้นไปบนอากาศในขณะที่แกนกายของคิมซอกจินยังคาอยู่ในนั้น

ปั่ก!~

“อึ่ก!!~” ร่างบางร้องลั่นเมื่อแผ่นหลังกระทบกับกำแพงแข็ง คิมซอกจินปล่อยขาข้างหนึ่งของเขาให้ยืนลงกับพื้น ในขณะที่จับขาอีกข้างพาดไปกับเอวของตน แทฮยองรู้ดีว่าสิ่งที่เกิดขึ้นหลังจากนี้คืออะไร พร้อมๆ กับการสอดใส่ที่เริ่มขึ้นอีกครั้ง

“มันไม่จบในรอบเดียว...และท่าเดียวหรอกน” ร่างสูงยิ้มอย่างผู้ชนะ และนั่นก็คือรอยิ้มที่น่าเกลียดที่สุดสำหรับแทฮยอง

"ไอ้เหี้ย...เจ็บชิบหาย"

หลังจากผ่านบทรักที่ซัดกระหน่ำไปหลายรอบ เล่นจนฟ้าเหลือง ทั้งสองก็ตื่นมาในช่วงบ่ายแก่ๆ ของวัน แทฮยองตื่นขึ้นมาก็ร้องโวยวายทันที ยิ่งเขาคิดถึงภาพเหตุการณ์เมื่อคืนมันก็ยิง่ทำให้หัวเสีย รีบดึงทึ้งผมของตัวเองจนยุ่งเหยิงไปหมด

“โว้ยยยยยยย!!!”

"ไง...” เสียงทักทายลอยมาจากข้างกาย ร่างสูงที่มีเพียงผ้าขนหนูพันรอบเอวในขณะที่ท่อนบนเปลือยเปล่า และรอยเล็บที่ต้นแขนนั่นมันยิ่งทำให้แทฮยองรู้สึกโมโห

"ไอ้เหี้ยไปให้พ้นเลย!!!"

"ไล่ผัวตัวเองลงคอหรอ"

"ผัวบ้านมึงดิ ได้เสียครั้งเดียวกูถือว่าทำทานให้หมามัน!!" ร่างบางรีบเถียงกลับไปทันควัน เขาทั้งรู้สึกเจ็บใจ และเสียหน้า

"แค่เมื่อคืนก็ไม่ใช่ครั้งเดียวแล้วนะหรือลืม ให้ช่วยเตือนความจำมั้ย?"

"ไอ้สัส!!!" ด่าอีกคนกลับไปก่อนจะพยายามก้าวขางจากเตียงกว้าง เตียงนอนซึ่งเป็นสถานที่สำหรับบทรักบทสุดท้าย แต่ก็เล่นไปหลายเทคอยู่เหมือนกัน แทฮยองไม่สนใจสภาพที่เปลือยเปล่าของตนเพราะเขาไม่คิดว่ามันจะมีอะไรน่าอายไปกว่าเรื่องเมื่อคืนอีกแล้ว ความเจ็บที่แล่นริ้วมายังสะโพกยิ่งทำให้เขาโมโห แต่ก็พยายามช่มอารมณ์เดินไปคว้าเสื้อของตนขึ้นมาสวม ก่อนจะถูกแขนแกร่งของใครบางคนโอบรอบเอวเขาแล้วกระชากกลับไปปะทะเข้ากับอกแกร่งของเจ้าตัว

"จะไปไหน"

"กูจะกลับบ้าน"

"มึงต้องชดใช้ค่าเสียหายที่มึงก่อไว้ที่สนามกูก่อน"

"มึงจะเอาเท่าไรว่ามา!!" แน่นอนว่าเรื่องเงินนั้นไม่มีปัญหาสำหรับเขา ทั้งๆ ที่บ้านหาให้ได้เยอะแล้ว แต่แทฮยองก็ยังมีเงินส่วนหนึ่งที่ได้มาจากแข่งขันบ้าง หรือแม้กระทั่งการหลอกเอาเงินจากผู้หญิงบางคนก็ด้วย มันมักจะวนเวียนอยู่อย่างนี้ เขาหาเงินจากการร่วมหลับนอนกับผู้หญิงกระเป๋าหนักในบางคืน และแบ่งเงินบางจำนวนไปใช้กับพวกเด็กๆ ทีเป็นโอสต์ในไนท์คลับ แทฮยองเองก็ไม่ต่ากงับคิมซอกจิน เขาไม่รังเกียจว่าจะเป็นชายหรือหญิง ขอแค่มีที่ให้เขาใส่เข้าไป เขารับได้ทุกอย่าง

"ครั้งละห้าพัน"

"อะไรของมึง" คำพูดลอยๆ ของคิมซอกจินทำให้เขาขมวดคิ้วมุ่น ก่อนความโมโหจะพุ่งขึ้นมาอีกครั้งเมื่อได้ยินประโยคต่อมา

"ให้กูเอากับมึง คืนนึง กูให้มึงห้าพัน”

“นี่มึง...ไอ้เหี้ย กูไม่ใช่เด็กขายนะเว้ย!! แล้วเด็กขายที่กูไปซื้อมาแต่ละครั้ง ห้าพันนี่มันพวกเกรดต่ำชัดๆ”

“คิดว่าตัวเองแพงแค่ไหนกันล่ะ ผันตัวมาเป็นรับครั้งแรก ทำอะไรก็ไม่ค่อยเป็น ถามจริงๆ ออรัลน่ะ ทำเป็นรึยัง”

“ชาติชั่ว!!” แทฮยองด่ากลับไปอย่างเหลืออด เขาไม่รู้ว่าต้องสรรหาคำด่ามากมายเท่าไร หรือไปหาคำไหนๆ มาด่าคนๆ นี้ได้อีก เพราะถึงแม้ว่ามันจะหยาบคายและรุนแรงแค่ไหน แทฮยองก็คิดว่ามันยังเบาไปสำหรับคนตรงหน้าเขาอยู่ดี

“5000 ก็คือ 5000 หักลบหนี้ออกไป ราวๆ 20 ครั้งก็คงได้แล้วมั้ง"

"ไอ้เหี้ย! พังไปนิดเดียวเป็นแสนเลยรึไง" ร่างหนาเต๊าะลิ้นอย่างพอใจก่อนจะยกยิ้มอย่างผู้ชนะ เพราะเขารู้ว่าอย่างไงแทฮยองก็ไม่มีทางเลือก และถึงเลือก เขาก็ไม่อนุมัติ

"แน่นอน"

แม้ว่าอันที่จริงแล้วเขาจะตกลงกับนัมจุนไปแค่ 5 หมื่น อีก 5 หมื่นที่เหลือถือเป็นกไรของเขาก็แล้วกัน ได้แล้วก็ต้องตัดตวงให้มากที่สุด เรื่องอะไรก็แล้วแต่ บอกเลยว่า การปราบพยศนี่ เป็นเรื่องที่ท้าทายและน่าสนใจสุดๆ

Wager Ring - Cut scene (ตอนที่ 3)

Cut scene  From Wager Ring

Jungkook + Jimin  (ตอนที่ 3)

คนตัวเล็กถูกคนไม่รู้จักพอประกบปากอีกครั้ง จองกุกบดขยี้ริมฝีปากลงมาจนจีมินรู้สึกเกร็งไปทั้งตัว คนตัวสูงที่ดูดกลืนลมหายใจของเขาเข้าไปพร้อมกับแลกลมหายใจซึ่งกันและกันนั้น เล่นเอาวิญญาณของจีมินแทบจะหลุดจากร่าง จองกุกดูเป็นคนที่เชี่ยวชาญในเรื่องแบบนี้ ต่างจากเขาที่มีประสบการณ์เพียงครั้ง

“หึหึ...เกร็งหรอ?” คนตัวสูงถอนจูบออกแล้วเอ่ยถาม ในขณะที่ฝ่ามือของเขาลูบไล้ลอดชายเสื้อของคนตัวเล็กเข้าไปสัมผัสหน้าท้องเนียนของตน ปาร์คจีมินหดเกร็งเพราะความประหม่า แต่ก็ไม่คิดจะแสดงออกมาให้อีกคนรับรู้

“อ๊ะ!~” มือหนาเลื่อนขึ้นมาตรงหน้าอกที่ขยับขึ้นลงอย่างหวาดหวั่น ก่อนจะหยุดลงตรงสิ่งที่สะดุดมือเขา นิ้วหัวแม่มือและนิ้วชี้ขยับเข้าหากัน บดขยี้ยอดอกชูชันแรงเสียจนคนตัวเล็กร้องลั่น พร้อมกันกับมืออีกข้างที่เลื่อนมาทำหน้าที่ของมันให้สมดุลกัน

ปาร์คจีมินส่งเสียงครางอื้ออึงอย่างวาบหวาม กายเล็กขยับไปมาเพราะการกระทำที่อีกคนมอบให้อย่างห้ามไม่ได้ เขาเผลอแอ่นอกขึ้นตอบรับสัมผัสนั้น ก่อนที่มือแกร่งจะแปรเปลี่ยนไปเป็นลิ้นร้อนที่ละเลงเล่นเลียวนรอบตุ่มไตสีสวย

“อ๊ะ...”

ลองดูสิปาร์คจีมิน จองกุกคนนี้ จะทำให้นายคลั่งตายคามือของฉัน

หลังจากสนุกกับยอดอกของอีกคนแล้ว จองกุกก็เลื่อนลงไปถอดกางเกงของจีมินออก ลืมนึกไปเลยว่าคนๆ นี้ยังคงใส่เสื้อผ้าชุดเดิม และดูเหมือนว่าเสื้อผ้าของเขาจีมินจะใส่ไม่ได้เสียด้วย แต่ไม่เป็นไรหรอก เพราะต่อให้ใส่ชุดไหน เขาก็จะถอดมันออกด้วยมือของเขาอยู่ดี

จองกุกเลือกที่จะถอดเพียงช่วงล่างของจีมินออกเท่านั้น เขาชอบร่างกายที่โผล่พ้นชายเสื้ออกมาอย่างหมิ่นเหม่นี่ไม่แพ้กัน มันทั้งยั่วยวน และชวนให้อยากลิ้มลอง บางสิ่งที่เปิดเผยจนเกินไป มันก็ไม่น่าค้นหาเท่าไร

“อยากให้ฉันทำอะไรกับร่างหายของนายบ้าง...หืม~”

“...”

“ไม่ตอบ...หึหึ...ว่าง่ายเฉพาะเวลาที่อยู่บนเตียงสินะ...อ่า...แต่นี่มันที่โซฟา ก็ว่าง่ายไม่แพ้กันนี่”

“อย่าพูดมาก”

“เก่งจริงๆ นะ...” ร่างสูงยกขาเขาขึ้นข้างหนึ่งแล้วช้อนขาพับของจีมินไว้กลางอากาศ มันเหมือนจีมินกำลังนอนอ้าขาให้อีกคนยังไงอย่างงั้น และนิ้วเรียวที่ส่งเข้าไปทีเดียวทั้งสองนิ้ว ก็ส่งผลให้คนตัวเล็กร้องเสียงหลง

“อ๊ะ...อ๊า...อึ่ก...ตะ...ตรงนั้น...อ๊า”

จองกุกทั้งหมุนวนนิ้วมือและกดเน้นย้ำตรง ‘ตรงนั้น’ ของจีมิน เขาชอบเสียงครางหวานที่มิผิดบังนี้ เขาอยากฟังอย่างไม่มีเบื่อ จองกุกดึงนิ้วของตนออกมาปลดถอดเสื้อที่สวมอยู่ออก พร้อมๆ กับปลดกระดุมกางเกงออกมา หยิบเอาร่างกายที่แข็งขืนของตนออกมาให้อีกคนได้เห็น ยกขาขางหนึ่งของจีมินขึ้นพาดบนพนักพิงของโซฟา ส่วนขาอีกข้างก็ช้อนมันขึ้นดังเดิม เขาพร้อมจะเข้าไปในตัวอีกคนแล้ว

~Rrrrrrr~

เสียงเจ้าเครื่องมือสื่อสารที่นอนแอ้งแม้งอยู่บนโต๊ะทำให้จองกุกฉุน เพราะมันรบกวนช่วงเวลานี้ แต่เขาก็ไม่อยากปล่อยให้มันดังขัดใจแบบนั้น เขาอยากได้ยินเสียงครางของจีมินชัดๆ เสียมากกว่า แต่พอหยิบขึ้นมาแล้วเห็นว่าเป็นชื่อของเพื่อนรัก เขาก็ยกยิ้มอย่างชอบใจ เอาล่ะ...โทษฐานของคนที่โทรมาชัดจังหวะ ก็ย่อมเป็นแบบนี้

(ไอ้จองกุก...มึงอยู่ไหนวะ คืนนี้จะออกมาสนามมั้ย?) เขาเปิดลำโพงออกก่อนจะวางโทรศัพท์ไว้บนโต๊ะตรงหน้าโซฟาดังเดิม เสียงของคิมซอกจินที่รอดออกมา เล่นเอาจีมินตาโต แต่ก็เพียงแค่ชั่ววินาทีเท่านั้น คนตัวเล็กยังคงซ่อนแววตาของตัวเองไว้ได้ทัน จองกุกยกยิ้มชอบใจ อยากรู้จังว่าคนๆ นี้จะทำยังไงต่อไป

“ไม่อ่ะ” ตอบไปสั้นๆ  ก่อนจะช่อนขาพับของจีมินขึ้นอีกครั้ง เผยให้เห็นช่องทางรักได้เด่นชัดกว่าเดิม

(แม่ง...ตอนนี้เกิดเรื่องใหญ่แล้วเนี่ย)

“หรอ...” เหมือนจะไม่ได้ใส่ใจที่ซอกจินพูดสักนิด ร่างสูงใช้ส่วนปลายถูไถไปมากับช่องทางรักด้านหลังของจีมิน

(นี่มึงทำอะไรอยู่เนี่ย)

“เล่น....ของเล่น...อืม” ส่วนหัวที่พยายามจะสอดใส่เข้าไป ทำให้จีมินรู้สึกเสียววูบวาบแต่ก็พยายามเม้มปากแน่นซ่อนเสียงครางของตนไว้

(ของเล่นอะไรวะ)

“อืมมมม~”

“อึ่ก!~” แต่เพียงแค่ส่วนหัวที่สอดใส่เข้ามาก็ทำให้ร่างเล็กแทบจะแหลกละเอียดเพราะความเจ็บปวดที่สุมเข้าไปทั่วทั้งร่างกายของเขา และไม่ต้องรอให้เสียเวลา จองกุกรีบกระแทกแกนกายของตนเข้าไปจนสุดทันที

“อ๊ะ!!! เจ็บ!!”

(ไอ้เหี้ยกุก!!! นี่มึงเอากันอยู่ใช่มั้ยเนี่ย!!)

“อืม...” เสียงเพื่อนที่โวยวายดังออกมาไม่สามารถทำให้จองกุกหยุดได้แม้แต่น้อย เขาค่อยๆ ขยับกายเข้าออกอย่างช้าๆ แต่กระแทกมันจนสุดแรง

“อึ่ก...อ๊ะ...เจ็บ...อ๊ะ!”

(ไอ้เหี้ย!!! เอากันอยู่แล้วมารัสายกูทำไมเนี่ย!!!) คิมซอกจินโวยวายลั่นอีกครั้งก่อนจะกดตัดสายไปในทันที จองกุกไม่ได้สนใจสิ่งใดอีกแล้ว

ร่างสูงเร่งจังหวะการซอยสะโพกของตนถี่และเร็วขึ้นจนคนตัวเล็กครางระงมพร้อมกับร่างทั้งร่างที่ขยับไปมาตามแรงกระแทกกระทั้น กายหนาที่หยาบโลน ขยับสอดใส่เป็นจังหวะถี่รัวอย่างสม่ำเสมอ เสียจนคนตัวเล็กหลุดเข้าไปสู่ห้วงอารมณ์แห่งกามรัก จีมินพยายามที่จะกดกั้นเก็บเสียงที่ตนไม่ชอบไว้ในลำคอ แต่สุดท้ายห้วงอารมณ์ก็ขับกล่อมมันออกมาเป็นเสียงหวานหูที่ดูจะทำให้อีกคนพอใจ

ทุกสัมผัสที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวดจนแล่นไปทั่วทั้งสะโพก หากแต่ความเสียวกระสันก็หลอมลวมมันไว้ให้ถูกแทนที่ด้วยความสุขสม เมื่อร่างกายทั้งสองเชื่อมต่อกัน มันไม่ใช่เรื่องยากเลยที่จะทำให้อำนาจแห่งความหลงใหลคลอบคลุมเขาไว้ ให้เผลอไผลไปในห้วงนั้น

ปราศจากซึ่งความรัก แต่คงไว้ซึ่งความสุขสม

ต่างคนต่างก็ได้ปลดปล่อย

...ถือว่าเท่าเทียมกัน...




กลับไปหน้าฟิค => http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/view.php?id=1357436